Zuid-Afrika

De wijnbouwgeschiedenis van Zuid-Afrika begint rond 1655 wanneer de eerste druivenplanten worden verscheept vanuit Frankrijk, het Rijnland en Spanje. Op 2 februari 1659 schreef Jan van Riebeeck (de eerste gouverneur van de Kaap) in zijn dagboek: “Vandaag, ere aan God, is daar die eerste keer van Caepse druiwe wyn geparst’. In de tweede helft van de 19^e eeuw verwoest de phylloxera ook in Zuid-Afrika het grootste gedeelte van de wijngaarden en worden de stokken herplant met een Amerikaanse onderstok. Na de afschaffing van de apartheid heeft het land een enorme groei doorgemaakt in verscheidenheid en kwaliteit van de wijnen.

Hoewel Zuid-Afrika bijna 30 keer zo groot is als Nederland speelt de 93.000 ha wijnbouw, 55% wit en 45% rood, zich af in een relatief klein gebied, 94% van de wijnbouw vindt plaatst in de West-Kaap. Coastal Region is verreweg de grootste regio en is een veelgebruikte ruime herkomstbenaming. Andere gebieden, ofwel districten, zijn: Cape Town, Stellenbosch, Franschhoek, Paarl, Swartland, Tulbagh, Wellington, Elgin, Walker Bay, Elim, Breedekloof, Robertson en Worcester. Soms worden op de etiketten wards vermeld zoals Durbanville, Hemel-en-Aarde Valley en de hippe Piekenierskloof.

De twee specialiteiten van Zuid-Afrika zijn chenin blanc en pinotage. De chenin blanc, ook wel ‘steendruif’ genoemd levert naast eenvoudige basiswijnen ook zeer goede witte kwaliteitswijnen op. Naast de chenin blanc wordt er in de koelere kustgebieden veel sauvingon blanc, chardonnay en colombard verbouwd. De blauwe druif pinotage is typerend voor Zuid-Afrika en is een bewuste kruising tussen de Franse soorten cinsault en pinot noir. Pinotage wordt (bijna) nergens anders op de wereld verbouwd. Naast de pinotage produceert het land ook veel cabernet sauvignon en shiraz.